تخصیص بهینه منابع محدود برای به‌دست آوردن سود بیش‌تر، از مهم‌‌ترین ابزارهای کاربردی مدیریت به‌شمار می‌رود. استفاده از روش‌های بهینه‌سازی به‌منظور توزیع بهینه کاربری اراضی در دست‌یابی به حداکثر سود نیز یکی از راه‌کارهای اساسی در مدیریت منابع آبخیز است. تحقیق حاضر در حوزه‌ی آبخیز بریموند به مساحت 9572 هکتار در استان کرمانشاه به‌منظور بیشینه‌سازی سوددهی کاربری اراضی با رعایت الگوهای کاهش هدررفت منابع برای دست‌یابی به توسعه پایدار با استفاده از حل مدل برنامه‌ریزی خطی به‌روش سیمپلکس در نرم‌افزار ADBASE صورت گرفته است. مقادیر سود خالص و نیز نقشه‌های استاندارد استفاده از اراضی، به‌عنوان ورودی تابع هدف و توابع محدودیت مدل بهینه‌سازی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که با توزیع بهینه کاربری اراضی علاوه بر کاهش هدررفت منابع، سود سالانه 62/18 درصد افزایش یافته که با کاهش سطح اراضی دیم و افزایش اراضی باغی در منطقه و با رعایت تمام محدودیت‌های اعمال‌شده در مدل به‌دست آمده است. نتایج به‌دست‌آمده از تجزیه و تحلیل حساسیت نیز بیان‌گر تأثیرپذیری زیاد تابع بیشینه‌ساز از سطح اراضی باغی است.
', './data/ijnr/coversheet/cover_fa.jpg'))