ارزیابی و تحلیل گستره خشکسالی در استان اصفهان بر پایه چهار شاخص

نویسندگان

چکیده

بررسی گسترش مکانی خشکسالی در مدیریت خطر خشکسالی اهمیت دارد. برآورد گستره تحت تاثیر خشکسالی در استان اصفهان هدف این پژوهش است. به‌این منظور بارندگی سالانه 12 ایستگاه مهم استان اصفهان شامل مراکز شهرستان ها در دوره آماری 2003-1973 مورد بهره گیری قرار گرفت. در آغاز با بهره گیری از آزمون روند و همگنی، مشخص شد ایستگاه اصفهان دارای روند معنی‌داری است. سپس وضعیت خشکسالی در هر سال با بهره گیری از چهار شاخص PNPI، DPI، RAI و SPI محاسبه شد. نتایج این بررسی نشان داد بر پایه چهار شاخص فوق، خشکسالی در مقیاس منطقه‌ای به طور میانگین به ترتیب 31، 37، 23 و 52 در صد منطقه را فرا می‌گیرد. این بررسی همچنین نشان داد که از بین شاخص‌های مختلف، تنها شاخص DPI که وضعیت خشکسالی را نشان می‌دهند با طول جغرافیایی رابطه دارد. به عبارت دیگر خشکسالی با افزایش طول جغرافیایی و حرکت به سمت شرق استان با تناوب و شدت بیشتر رخ می‌دهد. در حالی که شاخص‌های دیگر چنین رابطه‌ای را نشان نمی‌دهند. همچنین با توجه به شاخص SPI به عنوان مهم ترین شاخص، در دوره آماری 30 ساله به طور میانگین همواره نیمی‌از استان اصفهان در معرض خشکسالی قرار داشته است. این موضوع اهمیت ایجاد یک نظام پایش و مدیریت منطقه‌ای را به منظور کاهش اثرات خشکسالی نمایان می‌سازد.

کلیدواژه‌ها