بررسی فعالیت آنزیم پراکسیداز درختان حرا در برابر تنش فلزات سنگین

جنگل‌های مانگرو با قرارگیری در مناطق جذر و مدی ساحلی، شرایط سخت محیطی مانند سیلاب‌ها، توفان‌ها و شرایط نمک زیاد را به‌واسطه سازگاری‌های ویژه‌ای تحمل می‌کنند. حال چنانچه شرایط نامطلوب محیطی ایجاد‌شده از سوی بشر (که از جمله می‌توان به حضور تاسیسات عظیم شرکت‌های نفتی، بهره‌برداری بی‌رویه از شاخ و برگ درختان اشاره کرد) رخ دهد، روند نابودی این جنگل‌ها را سرعت خواهد بخشید. تحقیق حاضر به دنبال بررسی پاسخ آنزیم پراکسیداز به تنش فلزات سنگین است. مانگروها نسبت به سطوح بالای فلزات سنگین بردبارند، با وجود این فلزات تجمع‌یافته ممکن است موجب تغییرات بیوشیمیایی درون یاخته‌ای شوند که بر روی فرایندها در سطح اندامگان اثر خواهند داشت. در این تحقیق 60 پایه از درختان حرای رویشگاه‌های استان بوشهر بر اساس تنوع باندهای ایزوآنزیمی ‌الکتروفورزی آنزیم پراکسیداز به سه گروه مختلف جدا شدند. تعدد پایین ایزوآنزیم‌های آنزیم پراکسیداز به همراه شرایط رویشگاهی تقریبا یکسان منطقه مورد بررسی و فاصله مناسب رویشگاه‌ها که تبادل ژنی آسان را بین مناطق برقرار می‌سازد، موجب شده است تا الگو‌های مختلف ایزوآنزیمی ‌در هر سه رویشگاه مورد بررسی حضور داشته باشند و از این نظر تفاوت‌های آنزیمی‌در رویشگاه‌ها مشاهده نشود. از هر سه گروه آنزیمی، در رویشگاه‌های مختلف شاخه‌های دوساله حرا به مدت 48 ساعت تحت تیمارهای آلاینده‌های نفتی (نیکل کلرید، کادمیم کلرید ، سرب نیترات ، جیوه سولفات ، مخلوط روغن و گازوییل و مخلوط تمام آلاینده‌ها) با غلظت‌های نزدیک به شرایط موجود در طبیعت قرار گرفتند. در بین تمام تیمارها، دو تیمار کادمیوم کلرید و مخلوط روغن و گازوئیل بیشترین تاثیر را روی پایه‌ها گذاشتند. از بین سه گروه جدا‌شده بر اساس ژل PAGE5، برخی دارای الگوی افزایشی و بعضی دیگر کاهشی بودند، به‌این ترتیب که با افزایش زمان تیمار، فعالیت پراکسیداز در بعضی پایه‌ها زیاد و در بعضی دیگر کم می‌شود که ‌این موضوع نشان‌دهنده واکنش متفاوت درختان به تنش‌هاست.