واسنجی مدل مدالوس به‌منظور ارائه یک مدل منطقه‌ای

نویسندگان

چکیده

بیابان‌زایی به‌عنوان یک معضل، گریبانگیر بسیاری از کشورهای جهان است. به‌منظور ارزیابی بیابان‌زایی تحقیقات مختلفی در داخل و خارج کشور صورت گرفته که به ارایه مدل‌های منطقه‌ای منجر شده است. در این تحقیق برای بررسی بیابان‌زایی در منطقه کاشان از روش مدالوس، استفاده شد. نخست قبل از به‌کارگیری مدل در منطقه کاشان، ‌معیارها و شاخص‌های آن بازنگری و با توجه به شرایط منطقه،‌ 7 معیار و 45 شاخص ارزیابی شد. این هفت معیار عبارتند از: معیار آب زیرزمینی، پوشش، کیفیت خاک، اقلیم، فرسایش آبی و بادی و مدیریت. در ادامه، این معیارها بر اساس شاخص‌های انتخاب‌شده برای هر معیار ارزیابی شدند به‌طوری‌که از میانگین شاخص‌ها در هر معیار،‌ نقشه کیفی معیار مورد نظر به‌دست آمد و در انتها از میانگین هندسی معیارها، نقشه حساسیت مناطق به بیابان‌زایی حاصل شد. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان می‌دهد که روند بیابان‌زایی رو به گسترش است، به‌طوری‌که با وجود چنین حالتی، بیابان‌زایی با شدت بیشتری را نیز در آینده‌ای نه چندان دور می‌توان برای کل منطقه پیش‌بینی کرد. با توجه به معیارهای بررسی شده، فرآیند تخریب منابع آب در منطقه کاشان بیشترین تاثیر را در بیابان‌زایی منطقه دارد. همچنین با توجه به کل منطقه (به استثنای اراضی شهری)،‌ حدود km267/298 در کلاس متوسط،‌ حدود km2 04/366 در کلاس شدید و حدودkm2 21/240 در کلاس بسیار شدید بیابان‌زایی قرار گرفت.

کلیدواژه‌ها