کاربرد روش ICD به منظور تعیین شدت وضعیت فعلی بیابان زایی در حوزه آبخیز کوهدشت

در سال های اخیر مقوله بیابان زایی به صور مختلف مورد بحث و گفت وگوی جامع و محافل علمی ، در سطح جهانی ، منطقه ای و ملی بوده و برای کنترل آن فعالیتهای وسیعی صورت گرفته است . مبارزه با بیابان زایی و مقابله با آثار نابهنجار آن برای جامعه جهانی اجتناب ناپذیر است ، زیرا اگر پدیده بیابان زایی در بخشی از جهان رخ دهد ، پیامدهای آن تمام ساکنان کره زمین را به نحوی در معرض خطر قرار می دهد. بی شک شناسایی مناطق حساس برای پیشگیری یا دوری جستن از خسارات ناشی از بیابان زایی را می توان به عنوان گام نخست برای مبارزه با این پدیده دانست. روش های متعددی شناسایی مناطق حساس و تهیه نقشه خطر بیابن زایی وجود دارد که از میان آنها روش ICD انتخاب وبر اساس آن نقشه وضعیت فعلی بیابان زایی برای حوزه آبخیز کوهدشت با وسعت حدود 45600 هکتار تهیه شد.تعیین نوع محیط بیابانی ، عامل بیابان زایی ، نوع فرایند ، معیار ها و شاخص های غالب و کلاس شدت بیابان زایی ارضی حوزه آبخیز کوهدشت دستاوردهای این تحقیق است. نتایج این ارزیابی نشان می دهد که بیابان زایی یا تخریب منابع با شدت متوسط در منطقه به وقوع پیوسته و روند آن روبه گسترش است. مهمترین عامل بیابان زایی در حوزه عامل انسانی است و تنها در رخساره توده سنگی واحد کوهستانی با وسعتی برابر 1854 هکتار( کمتر از 4 درصد) از حوزه ، بیابان زایی محیطی نقش دارد . براساس نتایج بدست آمده حدود 2/35 درصد حوزه دارای شدت بیابان زایی کم ، حدود 32 درصد بیابان زایی متوسط و حدود 7/32 درصد بیابان زایی زیاد است.مهمترین عوامل مؤثر در بیابان زایی محدوده مطالعاتی تخریب منابع آب ناشی از پمپاژ و افت سفره و درجه بعد تخریب منابع گیاهی براثر تبدیل اراضی مرتعی و جنگلی به شهری با چرای بی رویه دام است.