بررسی آثار سطوح مختلف انرژی و شوری بر توان میگوی سفید هندی (H.MILNE EDWARDS , FENNEROPENAEUS INDICUS)

به منظور بررسی آثار سطوح مختلف انرژی و شوری بر توان تولید بچه میگوی سفید هندی یک آزمایش تغذیه ای برای مدت 6 روز انجام شد در این آزمایش سه جیره نیمه خالص با پروتین همسان ساخته شد سه سطح مختلف از انرژی شامل 3500 و 3800و4100وکیلو کالری درکیلوگرم باپروتئین ثابت 40 درصد و سه سطح مختلف از شوری شامل 25 و 35و45 قسمت در هزار در نظر گرفته شد آزمایش فوق به روش فاکتوریل دو عامله شامل 9 تیمار با سه تکرار انجام شد آزمایش بااستفاده از مخازن پلی اتیلن 300 لیتری که با 200 لیتر آب پر شده بود و روزانه 50 درصد آب آن تعویض می شد انجام می گرفت تعداد 20 قطعه بچه میگو(متوسط وزن 19/0±22/3 گرم )درون هر مخزن ذخیره سازی شد و روزانه در سه وعده به صورت اشباع تغذیه شدند در این آزمایش مشخص شد شاخص های رشد با افزایش انرژی و کاهش شوری بهبود یافتند عامل های شوری و انرژی به تنهایی دارای اثر معنی دار (05/0p<) بر روی شاخص های رشد بودند ملی اثر متقابل معنی داری را نشان ندادند به طور کلی تیمار 3 با انرژی 4100 کیلو کالری و شوری 25 قسمت در هزار (4100:25) از نظر شاخص های افزایش وزن بدن NPU,PER,FCR,SGR و تولید به طور معنی داری (05/0p<) عملکدر بهتری نسبت به سایر تیمارها داشت همچنین مشخص شد برای پرورش میگوی سفید هندی شوری 25 قسمت در هزارمناسب تر از سایر شوری ها بود . نتایج همچنین نشان دادند که با افزایش چربی و انرژی بدن میگو به طور معنی داری (05/0p<) افزایش یافتند شوری و اثر متقابل بین انرژی و شوری اثر معنی داری را از نظر تجزیه تقریبی لاشه بدن میگوها نشان ندادند .