بررسی اقتصادی و طرح مباحث نظری شرکت های تعاونی جنگل نشین شمال ایران

شرایط ناپایدار بوم شناختی جنگل های کشور در چند دهه اخیر با دگرگونی و ناپایداری شرایط اجتماعی و اقتصادی روستائیان جنگل نشین توام گشته و جنگل ها را بیش از پیش با خطر تخریب مواجه کرده است. تاسیس شرکت های تعاونی جنگل نشین با هدف بهره برداری و احیای جنگل های مخروبه شمال در استان گیلان به وقوع پیوست. شرکت های تعاونی که به طور عمده عرصه های تحت پوشش طرح های جنگلداری را در اختیار گرفت در اساس یک بنگاه اقتصادی به حساب آمدند که وظیفه حفظ و احیای جنگل ها را نیز به عهده گرفتند. از دیدگاه با توجه به محدودیت های بوم شناختی جنگل ها‘ برحسب ضرورت برقرار کردن رابطه ای منطقی میان بهره برداری اقتصادی و شرایط بوم شناختی در دستور کار قرار گرفت. جلب مشارکت روستانشینان عرصه های جنگلی در بهره برداری و مدیریت جنگل ها‘ در واقع اولین گام در تغییر نگرش در سیاست های مدیریت به حساب می آید. در گذشته میان مدیریت طرح های جنگلداری و روستانشینان تعارضاتی بوجود آمده بود. از این روی واگذاری این عرصه ها به تعاونی ها سرآغازی برای رفع این تعارضات نیز بوده است. اما در عین حال‘ شرکت های تعاونی جنگل نشین در چارچوب بنگاه اقتصادی می باید از قانونمندی های اقتصادی پیروی نموده و بتوانند سودآور باشند و از پایداری اقتصادی نیز برخوردار باشند. در حقیقت سعی شده که از دیدگاه اقتصادی توانمندی های واحدهای تعاونی و سودآوری آنها بررسی گردد. علاوه بر آن امکان شناخت رابطه میان توان بوم شناختی و مسئله اقتصادی شدن مورد توجه قرار گیرد.