بررسی کاربرد هیدروگراف های واحد مصنوعی در تجزیه و تحلیل سیلاب ها در حوزه های آبخیز شمال کشور

نویسندگان

چکیده

حوزه آبخیز, یک هیدروسیستم متشک از واحدهای هیدرولوژیک مختلف به هم است که نسبت به بارش ورودی واکنش نشان می دهد. ابعاد هیدروگراف روناب خروجی , نشان دهنده شاخص کمی و نهایی عکس العمل حوزه در قبال بارش ورودی به آن است و شناخت روابط موجود بین بارش – روناب , یکی از مباحث مهم علم هیدرولوژی است. به منظور بررسی میزان کارایی هیدروگراف های واحد کلارک , ناش, اشنایدر , SCS , مثلثی و سانتاباربارا در حوزه های آبخیز شمال کشور و برآورد هیدروگراف روناب خروجی , چهار حوزه با خصوصیات مختلف انتخاب گردیدند. برای حوزه های مورد مطالعه 10 واقعه متناظر باران – روناب انتخاب و برای هر مطالعه ,هیدروگراف روناب خروجی به وسیله روش های فوق محاسبه گردید.
مقایسه هیدروگراف های محاسبه ای حاصل از مدل های مورد تحقیق و هیدروگراف های مشاهده ای وقایع انخابی نشان می دهد که برای حوزه معرف کسیلیان با مساحت 78/68 کیلومتر مربع, مدل سانتاباربارا, و برای حوزه های کسیلیان – شیرگاه و قرآن طالار با مساحت های 341 و 403 کیلومتر مربع , روش اشنایدر دارای کمترین مقادیر میانگین خطای نسبی و میانگین توان دوم خطاست. برای حوزه طالار با مساحت 1772 کیلومتر مربع نیز روش مثلثی دارای کمترین مقدار میانگین خطای نسبی و روش سانتاباربارا دارای کمترین مقدار توان دوم خطاست.

کلیدواژه‌ها