منطقه حفاظت شده سفیدکوه به وسعت 69500 هکتار در 67 کیلومتری شمال غربی خرم آباد واقع است. بخش اعظم این منطقه را ارتفاعات تشکیل می دهند که بلندترین نقطه آن کوه کوربوری به ارتفاع 2854 متر و پست ترین نقطه آن دارای ارتفاع 1500 متر از سطح دریاست. این پژوهش با هدف شناسایی گونه های گیاهی و معرفی فور، تعیین شکل های زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفیدکوه انجام گرفت. به این منظور نمونه های گیاهی از نقاط مختلف منطقه در طی دو فصل رویشی بین سال های 1376 – 1377 جمع آوری و سپس مورد شناسایی قرار گرفتند. طیف زیستی منطقه با تعیین درصد گونه های متعلق به هر یک از شکل های زیستی ترسیم شد. جایگاه این منطقه حفاظت شده از نظر جغرافیایی گیاهی ایران براساس داده های حاصل از پراکنش جغرافیایی گونه شناسایی شده و منابع موجود مورد بررسی قرار گرفت. از 148 گونه و زیرتقسیمات گونه ای منطقه، 1 گونه سرخس، 115 گونه دو لپه ای و 32 گونه تک لپه ای هستند. این گونه ها به 47 تیره و 117 جنس تعلق دارند. مهمترین تیره های گیاهی منطقه از نظر غنای گونه ای به ترتیب عبارتند از: Asteraceae، Liliaceae، Rosaceae و Poaceae. 98 گونه (2/66 درصد) فلور منطقه انحصاری ناحیه ایرانی – تورانی هستند که از این تعداد 17 گونه مختص ایران می باشند و در میان آنها پراکنش گونه های Alcea koelzii، Amygdalus elaegnifilia، Arum giganteum، Centaurea phlomoides، Dionysia gaubae، Pyrus glabra و Quercus brantii var.persica به رشته کوه های زاگرس محدود می شود. در بین گیاهان منطقه همی کریپتوفیت ها با 52 گونه (1/35 درصد)، ژئوفیت ها و تروفیت ها به ترتیب با 37 گونه (25 درصد) و 33 گونه (3/22درصد) فراوانترین شکل های زیستی محسوب می شوند.
', './data/ijnr/coversheet/cover_fa.jpg'))