بررسی مقاومت به خشکی در سه گونه مرتعی Agropyron desertorum و Stipa barbata, Agropyron cristatum

نویسندگان

چکیده

تحقیق حاضر به منظور بررسی و مقایسه مقاومت به خشکی در سه گونه مرتعی انجام گردید. گونه هایی که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند عبارت بودن از: Ag. Cristanum Agropyron desertorum و Stipa barbata. این گونه ها چندساله، در مرحله ای از رشد خوشخوراک و از نظر مقاومت به خشکی نیز مهم می باشند. تحقیق در گلخانه دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران انجام شد. طرح آماری که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفت به صورت طرح کاملاً تصادفی بود و با انتخاب 3 گونه گیاهی، 3 تیمار دور آبیاری (3، 6 و 12روزه) و 4 تکرار انجام گردید. ویژگی های گیاهی گونه های مورد بررسی در سه مرحله مورد ارزیابی و اندازه گیری قرار گرفت. در مرحله نخست میزان پژمردگی گونه ها، پتانسیل آب برگ، مقدار وزن خشک اندام های هوایی، مقدار وزن خشک ریشه، مقدار وزن خشک کل (مجموع وزن ریشه و اندام های هوایی) و نسبت ریشه به اندام های هوایی مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله دوم مقدار کربوهیدرات محلول گونه ها با استفاده از ماده خشک آنها اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان داد که با افزایش زمان تنش میزان پژمردگی گونه ها افزایش یافته است. گونه Stipa barbata دارای بیشترین میزان پژمردگی بوده، دو گونه Agropyron desertorum و cristatum Ag. دارای میزان پژمردگی یکسانی بودند. با افزایش زمان تنش از مقدار وزن خشک اندام های هوایی و وزن خشک کل گونه ها کاسته شده و بر وزن خشک ریشه و نسبت ریشه به اندام های هوایی در گونه Sripa barbata نسبت به دو گونه Agropyron desertorum وAgropyron cristatum تفاوت معنی داری داشته در سطح پایین تری قرار داشت. دو گونه Agropyron در هیچ کدام از خصوصیات فوق با یکدیگر تفاوت معنی دار نداشتند. پتانسیل آب برگ گونه ها در دوره های مختلف آبیاری در هیچ یک از گونه ها تفاوت معنی دار نشان نداد. تغییرات ساختاری بوجود آمده در اجزاء برگ جهت مقابله با خشکی در دو گونه Agropyron شبیه به هم بوده و نسبت به گونه Sti[pa barbata سازگاری بیشتری برای مقابله با خشکی نشان دادند. با افزایش زمان تنش بر مقدار کربوهیدرات محلول گونه ها افزوده شد اما در مقایسه سه گونه از نظر مقدار کربوهیدرات محلول، بین سه گونه تفاوت معنی دار وجود نداشت

کلیدواژه‌ها