ترجیحات مردمی‌ و کاربرد آن در طراحی پارک های جنگلی طبیعی ( مطالعه موردی: پارک جنگلی سیسنگان)

پارک‌های جنگلی طبیعی، اکوسیستم‌های پیچیده‌ای هستند، بهره‌گیری از اهداف دوگانه و همزمان حفاظت و گردشگری در این پارک ها، تنها با برقراری رابطه‌ای متعادل بین فعالیت‌های انسانی و بستر طبیعی ممکن است. ارزیابی توان اکولوژیکی، یکی از شیوه‌های برقراری این تعادل است، اما توجه به نیازها و ترجیحات مردم به‌عنوان حافظان اصلی پارک‌های جنگلی طبیعی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. پارک جنگلی طبیعی سیسنگان از پر گردشگرترین پارک های جنگلی طبیعی ایران و ذخیره گاه بوتانیکی گونه در حال انقراض شمشاد است. عدم توجه به ترجیحات استفاده‌کنندگان از پارک، نه تنها موجب کاهش کیفیت گردشگاهی شده بلکه موجب شده تا استفاده‌کنندگان، موجبات تخریب و فرسایش هر چه بیشتر این مجموعه طبیعی ارزشمند را فراهم آورند. تحقیق حاضر به منظور دستیابی به ترجیحات استفاده کنندگان از پارک جنگلی سیسنگان، به ارزیابی ترجیحات زیبایی شناسی از طریق مصاحبه با استفاده از روش طبقه‌بندی کیفیت (Q-Sort) و همچنین فعالیت‌های گردشگری موجود براساس مشاهده الگوهای رفتاری پرداخته است. علاوه بر مطالعات ترجیحی، از روش تقسیم‌بندی ? (بر اساس ترکیب تراکم و گونه) به منظور تحلیل توان اکولوژیکی گردشگری عرصه پارک جنگلی سیسنگان استفاده شد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد اگر چه طراحی این پارک بر اساس پهنه بندی فعالیت‌های گردشگری و نیز توان اکولوژیکی صورت گرفته،اما این طراحی نتوانسته است پاسخگوی نیازهای گردشگاهی استفاده کنندگان از آن باشد. در نهایت در این تحقیق با تاکید بر ترجیحات مردمی پیشنهاداهایی برای طراحی محدوده‌های گردشگری متمرکز و گسترده ارائه شده است.